بررسی تأثیر عوامل دموگرافیک در رضایتمندی از زندگی زناشویی زوجین 55-35 سال (ساکن در مناطق 3 و20 شهر تهران)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر عوامل دموگرافیک در رضایت از زندگی زناشویی زنان و مردان متأهل 35 - 55 سال ساکن در مناطق 3 و20 شهر تهران است. ﭼﺎرﭼﻮب ﻧﻈﺮی تحقیق از ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻧﻈﺮﯾﺎت ﻫﻤﺴﺎن ﻫﻤﺴﺮی و ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی آنها گزاره‌نویسی و ﻓﺮﺿﯿﺎت اخذ شده‌اند. روش استفاده شده پیمایش و ابزار تحقیق پرسش‌نامه‌ی محقق‌ساخته است که با تعیین حجم نمونه 400 نفری با استفاده از فرمول نمونه‌گیری کوکران و با شیوه‌ی نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، داده‌ها و اطلاعات لازم جمع‌آوری و تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که رضایت زناشویی با متغیرهای سن ازدواج،سطح درآمد، سطح درآمد همسر، سطح تحصیلات و سطح تحصیلات همسر رابطه‌ی معنادار و مستقیم دارد و با متغیرهای تفاوت سنی همسران رابطه‌ی معنادار و معکوس دارد. همچنین متغیرهای شغل، رشته‌ی تحصیلی همسر و منطقه‌ی محل سکونت نیز با رضایت زناشویی ارتباط معناداری دارند. یافته‌های پژوهش وجود رابطه‌ی معنادار بین جنس، رشته‌ی تحصیلی، قومیت و قومیت همسر را با رضایت زناشویی تأیید نکرد. نتایج رگرسیون چند متغیره نیز نشان داد که متغیرهای جمعیت‌شناختی در رضایت زناشویی مؤثرند و در کنار هم توانسته‌اند 5/33/0 تغییرات رضایت زناشویی را تبیین کنند. بر اساس نتایج مشاهده شده، متغیر منطقه‌ی محل سکونت، بیشتر از بقیه‌ی متغیرها در رضایت زناشویی تأثیرگذار است. بعد از آن متغیرهای سطح تحصیلات همسر، سطح درآمد و سطح درآمد همسر تأثیرگذاری بیشتری نسبت به سایر متغیرهای جمعیت‌شناختی دارند.